Het is even heel erg stil geweest van mijn kant, maar ik ben er weer...
De planning was om onze 10 dagen op Saba te spenderen met leuke dingen, die zijn er meer dan genoeg. De beste duikspots ter wereld, een orang-oetang opvang, een schilpaddeneiland waar het nu net eierlegtijd is. En natuurlijk het beklimmen van Mount Kinnabalu. Ons laatste weekje vakantie, zodat we lekker uitgerust en vol goede moed aan ons Australië-avontuur kunnen beginnen.
Maar zoals jullie ons ondertussen al kennen, plannen wijzigen. Al op de eerste dag werd ik ziek en sindsdien heb ik alleen het ziekenhuis gezien.
Nu 9 dagen later ben ik ontslagen uit het ziekenhuis en kan ik nu beginnen met aansterken... Morgen moeten we de bus nemen naar Kota Kinnabalu aangezien ons vliegtuig de 22e vanuit daar vertrekt. Het wordt dus nog bijna haasten om die te halen...
Wat ik nu precies gehad hebt weten ze nog steeds niet, een tropisch virus wat ik waarschijnlijk hebt opgepikt in Kuala Lumpur. (ja, die eerste grote moderne stad waar we kwamen...). De malaria en dengue testen zijn tot dusver allemaal negatief.
Ik heb i.i.g. heel erg ziek geweest, mijn bloedwaardes zijn in twee dagen volledig gekelderd. Toen ik werd binnengebracht hebben ze met behulp van infuus mijn bloeddruk weer op een acceptabel peil moeten halen. Ik ben de hele week aan het vechten geweest, tegen de hoge koorts, de diaree, het overgeven en de uitdroging. Het meest vervelende was dat ik constant ontzettend misselijk was, dus amper iets binnen kon houden, niet echt bevordelijk dus. Daarom ben ik de hele week aan het infuus gehouden om iig genoeg vocht binnen te houden.
Elke ochtend rond de klok van 4 werd er bloed geprikt om te kijken wat er nog over was van mijn bloedplaatjes, de rest van de dag werd ik om de paar uur weer helemaal doorgemeten op temperatuur, bloeddruk en hartslag.
Maar goed dat is nu over, ik mag naar huis. Ik ben nog erg zwak en zal best nog even nodig hebben om weer mijn vrolijke zelf te worden, tot die tijd sta ik nog op de reservestand. Mijn armen zien er uit als die van een heroineverslaafde van alle infuusnaalden en de 15 keer bloedprikken.
Ik ben erg blij dat ik zo goed ben opgevangen in het ziekenhuis, maar nog blijer met Sander. Die heeft ook behoorlijk in zak en as gezeten. Alleen met bezoekuren kon hij me opzoeken aangezien ik op een vrouwenzaal lag. Hij heeft deze week afwisselend naast me gezeten en op zoektocht naar de dingen die mijn lichaam wel aankon zoals fruit, wortels, appelsap en yogurt. Wat een lieverd is het toch!
Ik ga weer lekker slapen...
Veel liefs, Marijke
Blij te horen dat je uit het ziekenhuis mocht en dat het al beter met je gaat. Jammer van de laatste week vakantie, maar goed... je hebt erg veel gezien en forceren zal betekenen dat je de eerste weken van Australie totaal niets waard bent.
ReplyDeleteEerste indruk van een land waar je min een jaar verblijft is ook belangrijk!
Dus: pas goed op jezelf, doe rustig aan en aai Sander een paar keer extra over de bol ;)
xxx