Walibi's op het strand

Hoogtepunten in de reis van Paul en Margriet:

Na een paar dagen acclimatiseren in Sarina Beach staat Cape Hillsbourough op het programma. Een camping aan het strand ten noorden van Mackay, gelegen in een National Park. In de kampkeuken kunnen we de BBQ gebruiken die daar ter beschikking staat van kampeerders, evenals kookpitten, warm en koud water voor de afwas en een paar picnicktafels. Het is een gezellig trefpunt waar genetwerkt wordt. Na een koude nacht zijn we vroeg genoeg wakker om de zon op te zien gaan en ons te warmen aan de eerste zonnestralen. Ontbijt op het strand op 10 passen afstand van de tent. De walibi's komen langshoppen en een kookaburra komt poseren voor de fotograaf. Ze komen op een armlengte afstand bij je zitten. Een wandeling door de mangrovebossen maakt dit weekend af.

Nu volgt een week kennismaking met het dagelijkse leven van Marijke en Sander. Yoga op het strand met bijbehorende wandeling, een kijkje in de kliniek van Sander, een bezoek aan de oude botanische tuin met indrukwekkende bomen in Mackay waar Marijke werkt; een uurtje het volleybalteam aanmoedigen; paardrijles aan Rachel. Ook een bezoek aan Hay-point, de grootste steenkoolterminal ter wereld staat op het programma; nieuwsgierig als we zijn naar de grote boten daar aan de horizon, die we kunnen zien vanaf het ontbijtbalkon. De sugar-shed in Sarina mag natuurlijk niet ontbreken. Daar wordt uit de hele omgeving de sugarcane tot suiker verwerkt, aangevoerd met talloze treintjes die overal in het landschap rijden. Een rondleiding maakt veel duidelijk.
Het tweede weekend begint voor ons al op donderdag, als we naar de Finch-Hatton Gorge rijden. Op een terrein midden in het regenwoud heeft Wazza een paradijsje geschapen dat hij wil delen met zijn gasten. We slapen er in de honeymoonboomhut, ver van de rest van de commune aan een stromende creek. Allerlei geritsel houdt ons 's nachts wel wakker, maar het kan ook van de kou zijn geweest. Om op te warmen gaan we 's morgens maar een flinke wandeling maken naar een paar watervallen verderop. Zo'n regenwoud is heel bijzonder. Allerlei planten en bomen die ik alleen ken van de Hortus in Leiden en Amsterdam staan er gewoon in het wild en dat kilometers lang. We rijden verder de bergen in en komen in National Park Eungella, waar we afgesproken hebben met Marijke en Sander. We zoeken een mooi plaatsje voor de tent onder een wolk witte kakketoe's en gaan op zoek naar de platypus. Na bijna een uur in het water turen zwemt er een vlak onder ons uitkijkplatform door. Lucky we. Na een maaltijd in het restaurant met uitzicht over de vallei rijden we in het donker naar de tent waar ons een zeer koude nacht te wachten staat. Ook hier helpt een finke wandeling door het regenwoud langs de creek om weer op temperatuur te komen. Het pad lijkt wel op de Ardennen, maar de vogels en de bomen zien er totaal anders uit. Een symphonie aan vogelgeluiden bereikt onze oren, afgewisseld met geritsel van palmbladeren.