17.12.06

Bowlderen


Sander en ik spelen sinds kort rebound beach volleybal, de rebound (=terugstuiteren) wordt verzorgt door het net rondom op de uitlijn. Dus waar anders een bal uit zou zijn, komt de bal nu in het net en wordt je geacht door te spelen. Best wel oefenen! Niet alleen om een terugstuiterende bal weer handelbaar door te spelen, maar ook dat knopje in je hoofd dat om moet, rammen! Zo lijkt het nog het meest op squash. Elke maandag competitie, sinds kort zelfs samen in een 4x4 team. Sander speelt op woensdag ook nog (gewoon) beachvolleybal bij een andere vereniging. Oficieel ook 4x4 gemixt, maar daar vaak maar 1 teamgenoot komt opdagen, slachten ze met zijn tweeën maar de andere teams af. Ik denk dat ze wel klaar zijn om samen 2x2 te gaan spelen op een hoger niveau.

Sander was sinds lange tijd weer een heel weekend vrij, dat zijn we gaan vieren met een uitstapje naar Airlie Beach. Een echt toeristenoord en niet zonder reden. Prachtige stranden en een grandioos aanbod van boottripjes naar de eilanden in het Great Barrier Reef.




We hebben het gehouden bij een paar uurtjes door het stadje slenteren, wel weer eens leuk om tussen de backpackers te zitten. Daarna zijn we doorgereden naar Bowen een lief eeuwenoud (1859) stadje waar de tijd sinds 1940 stil is blijven staan. Binnenkort wordt hier een film opgenomen met Nicole Kidman, omdat het zo lijkt op Darwin tijdens de oorlog.







In Bowen heerlijk geslapen en de vele prachtige baaien verkend. Sander zijn handen begonnen meteen te jeuken met al die prachtige beach bolders.












Het was gisteren even schrikken, brand! Onze eerste Bushfire en na alle horrorverhalen met bosbranden rond Melbourne was dat wel even slikken. De wind stond gelukkig de goede (lees andere) kant op, dus al kwamen de vlammen op zo'n 500m afstand van ons huis, ik maakte me niet zo'n zorgen. Alleen voor Sander was het moeilijk thuiskomen, daar de weg was afgesloten. De berm stond in meters hoge vlammen en door de rook was er amper zicht. Later op de avond was de vuurzee de weg over en kon hij door de smeulende resten alsnog thuiskomen. Deze nacht stond alleen nog de berg in brand, best wel impressive gezicht vanuit de slaapkamer. Vandaag begreep ik van een van de dames hier op de heuvel dat het de brandweer de brandveroorzaker was. Elk jaar weer wordt dat stukje aangestoken zodat het gecontroleerd kan branden en het bos teruggesnoeid wordt. Tja ook hier is de brandweer de grootste pyromaan... ;-) Daarmee worden gevaarlijke branden voorkomen. Maar ook al was het gecontroleerd afbranden, het blijft een akelig gezicht. Voor een 3-tal km lang rij je nu door een zwart geblakerd stuk bos, met een brandgrens maar een tiental meter langs de huizen af...

No comments:

Post a Comment

Thank you, for taking the time to leave a comment!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...