Vliegende honden

Om onze conditie niet helemaal te verwaarlozen zijn we vandaag weer een stukje wezen wandelen. Op slechts 1,5 uur rijden (een kippeneindje voor Australische begrippen) ligt een prachtig National Park boven op een bergkam. Om hier te komen rij je voornamelijk over landinwaarts door de sugercane (spreek uit: sugerkaain) velden, het streekproduct. Vanaf de velden wordt het met kleine treintjes rechtstreeks de fabriek ingereden. Een rural area noemen ze dat hier, in NL zouden we gewoon het platteland noemen. Sander heeft om er toch een beetje bij te horen een prachtige hoed gekocht. Meteen erg praktisch met al die zon.

Maar goed, midden tussen al die sugercanevelden (ziet er nog het meest uit als maisvelden) liggen de voorlopers van de Great Divine. Stapvoets naar boven kronkelend veranderde het landschap van dor en stoffig in een heerlijk koele groene bergtop. Op een van deze bergkammen hebben we een prachtige wandeling gemaakt door een primary forrest. Het leek wel Costa Rica! Vol verbazing om ons heenkijkend namen we een verkeerde afslag en liepen zo tegen een roedel vliegende honden aan. Honderden hangend als rijpe advocado's in een boom. Het geluid dat ze maakten was erg schrikwekkend, het leek wel een groep wilde varkens in gevecht met een roedel dingo's. Het was een geweldig gezicht, vooral als ze eentje besloot om een stukje te gaan vliegen. Het lijkt alsof je een vierkante meter zwart tentdoek voorbij ziet glijden...

Sander heeft er ondertussen zijn eerste werkweek opzitten, vooral de eerste dagen waren erg pittig. Maar hij weet ondertussen al goed zijn weg te vinden, dat gaat helemaal goedkomen.

Verder zijn we op huizenjacht geweest en we hebben wat gevonden. En wat voor huis (sorry villa)!!! Hierover later meer.

We zijn voortaan ook bereikbaar via MSN (marijke.sander@gmail.com) en via Skype (maree.sander.vandervlist). Tot later!